خبر مریضی هیلاری کلینتون یه سناریویی رو تو ذهن من ساخته، که به نظرم بعید هم نیس اجراش.
حالا سناریوش:
من فک میکنم حزب دموکرات پذیرفته که هیلاری نمیتونه رقابت انتخاباتیو از ترامپ ببره. تو نظرسنجیها هم تا الان ترامپ - گیریم با اختلاف خیلی کم - تو خیلی از ایالتا از هیلاری کلینتون جلوئه. ضمن اینکه هیلاری انقدر خوشنام نیست که حتی رای همه ی دموکراتها رو هم داشته باشه. میشه انتظار داشت که در صورت ادامه ی رقابت هیلاری - ترامپ، آرای ممتنع و افرادی که رأی نمیدن، تعیین کننده بشه و ترامپ برنده شه.
حزب دموکرات تا جای ممکن هیلاری رو تو رقابت نگه میداره، و یه دفعه با مطرح کردن بیماری هیلاری کلینتون و کنار کشیدنش، برنی سندرز رو به عنوان جایگزین معرفی میکنه. با این کار نه تنها آرای خیلی از ممتنع ها رو (که اکثراً طرفدارای سندرز بودن و هیلاری رو فاقد وجاهت اخلاقی و سیاسی رئیس جمهوری میدونن) جلب میکنه، بلکه با درست کردن یه داستان سیندرلای سیاسی و با استفاده از عشق همیشگی عامه ی مردمشون به برنده شدن Underdog داستان تو لحظه ی آخر، مثل یه فیلم هالیوودی هپی اند بازی رو از ترامپ میبره.
سندرز از قضا کاراکترش با همون قهرمانِ تا لحظه ی آخر کتک خورده ی در نبرد با حریف نامدار و گردن کلفت جور درمیاد. دقیقاً یه چیزی مثل Cinderella Man که توش جیمی برداک سالخورده ی شریف و دوست داشتنی، تا لحظه ی آخر جلوی حریف جوون و سرحال و پولدارش کتک میخوره و یه دفعه به مبارزه برمیگرده و میلیمتری حریفشو شکست میده. سندرز با برپایی کمپین عجیبش و تکیه کردن به کمکهای مردمی، تو تقابل با هیلاری و ترامپ چهره ی خیلی شریف و مردمی ای تو ذهن جامعه ی امریکا درست کرده و میشه رو تمایل مردمشون به شریک شدن تو این داستان سیندرلا حساب کرد.
این بود انشای من.