وقتی يه نفر نه وقتشو داره نه حوصله شو که بشينه ليگ برررررتر فوتبال ايران رو تماشا کنه، ديدن همين برنامه نود خودش خيليه. يه چيزايی هست که خيلی واسم جالبه بدونم:
يکی اينکه اين فيروز کريمی جدّاً انقدر از ايفای نقش مليجک خوشش مياد؟ يکی ديگه اينکه اين بازيکنای فوتبال تو مملکت ما چرا همگيشون وقتی ميخوان برينن رو بازیکن حريف، به گزارشگره ميگن "نميشناسمش! کدومو ميگين؟" (ريدن شيث رضايی رو مقداد قباخلو. جالبه که اين دو تا پارسال با هم همبازی بودن!) يعنی هيچ مدل ريدن ديگه اي بلد نيستن؟ يکی ديگه اينکه نشون دادن مراسم تشييع جنازه يه بازيکن متوفی چی داره که هر کدوم از بازيکنای ليگ برتر و دسته يک که ميميرن، اينا عينهو خاکسپاری خمينی با مارش عزا از نود پخشش ميکنن؟ خوب بابا براش يه دقيقه سکوت تو بازيای ليگ بذارين دیگه! اينی هم که مرده، يه آدمه مثل بقیه. نشون دادن تشييع جنازه اش به چه دردی ميخوره؟!


پ.ن 1: تعليق فوتبال ايران هم برداشته شد. دلم واسه اين لژيونر های بدبخت ميسوزه که تو اوج مسابقه های باشگاهيشون، بايد بيان تو همچين مسابقه های تخمی اي شرکت کنن. باز دوره های قبل ميشد اميدوار بود که بهترين بازيکن آسيا بشن. الان که ديگه بهترين بازيکن آسيا رو فقط از ميون بازيکنای داخل خود آسيا انتخاب ميکنن. ديگه هيچ انگيزه اي برا اين بنده خدا ها نميمونه که بکوبن بيان تا اينجا.

پ.ن 2 : آقا من دلم ميخواد به جای اصطلاح "ريدن به..." از ترکيب "ريدن روی..." استفاده کنم. حقيقتش امروز کلّی غور و تفحّص کردم، ديدم وقتی ميگی "به" طرف ريد، حس افقی بودن اين عمل به ذهن متبادر ميشه. در حالی که اصولاً آدم بدون دخالت دست (و البته در حالتی که مدفوع نرمال باشه)، نميتونه افقی برينه. يعنی این حرکت اصولاً عموديه. که طبعاً تو حالت حرکت عمودی مدفوع، فقط ميشه "روی" يه چيز ريد. نه "به" اون چيز. خلاصه همين ديگه... اينه.