CD آلبوم "هيس" کار رضا يزدانی رو خريدم. بيشتر واسه خاطر يغما گلرويی. چون خداوکيلی تنها ترانه سراييه که ميتونه از کس شعر ترين ترانه تا توپ ترينشونو بگه!
خود آلبوم چيز خاصّی نيس. يعنی خدا رو شکر که سی دی آلبوم فقط 1500 تومنه (دقيقاً رو جلد آلبوم هم نوشته "فقط 1500 تومان"! تيريپ تو رو خدا بيا منو بخر و اينا...) آلبومش هم حقيقتاً بيشتر از 1500 تومن نمی ارزه. دو تا آهنگ توش بود که ميتونم بگم خوشم اومد (حالا کلّی استاندارد هامو بيارم پايين و توقعم رو در حد ايران کنم) يکی اسمش بود "برج"، يکی هم "مش رمضون". بقيه يا کس شعر محض بود چه از نظر ترانه و چه از نظر موزيک، يا چيز بی بو و خاصيتی بود.

و صحبت های با کلاس:
آلبوم از نظر تنظيم و تر و تميزی صدا، با توجّه به ميانگين آلبومای ايرانی و اينا، واقعاً خوبه. يعنی مثلاً در مقايسه با آلبوم پيمان نيکسار يا اسماعيل اسفندياری (که اين دوّمی واقعاً تنظيم صداش افتضاحه) اين آلبوم تميز تر بود واقعاً.
ضعف بزرگ آلبومش هم يکی خوندن خود يزدانيه، يکی هم سولو های بی بو و خاصيت آلبوم. يزدانی تو خوندن واقعاً ضعيفه (يه چيزيه تو مايه های رضا صادقی، يه کم مدرنش کن). يعنی به هيچ عنوان نه نفس آواز خوندن داره و نه هنجره اش ياری ميکنه. اينه که به شدّت "محافظه کار" ميخونه. يه جاهايی به خودت ميگی "الان ميره صداش بالا" ولی ميبينی دقيقاً صدا يه اکتاو پايين تر ميرينه تو روانت! سولو های گيتار الکتريک هم به شدّت يکنواخت، به شدّت آماتور، به شدّت بی بو و خاصيتن. يعنی من ميتونم قول بدم اگه سيصد بار ديگه هم اين آلبومو گوش کنم، هيچ کدوم از سولو ها تو يادم نميمونه. از من بپرسی ميگم صرفاً دليلش اينه که نوازنده نميتونسته بهتر از اين بزنه. وگرنه به همين آهنگساز (که نوازنده هم خودشه) بگی به جای گيتار برقی سوت بزنه، حتم دارم سولو های توپ تری از آب در ميان.

خلاصه اگه CD اش مثل بقيه آلبوم ها 3000 تومن بود، خريدنش کرايه نميکرد. ولی خوب... به نظر من همون شيشصد هفصد تومنو بدی نوارشو بخری (با يه track کمتر)، هيچيو از دست نميدی.