يه رفيق داشتيم خونه خالی گير مياورد با صدا بلند سلين ديون گوش ميکرد.
پ.ن: من عادت ندارم به کامنت کسی جواب بدم مگه واقعاً مجبور شم.
فقط خواستم بگم دن سيفون از عزيز ترين دوستانمه. توهين بهش رو - حتی به شوخی - تحمّل نميکنم.
چيزايی هم که اينجا مينويسم حرف عادّيمه. بنده اينجا در جايگاه توليد انديشه و محتوا ننشستم.
کسی اگه از اين عندونی جز اين انتظار داره، بره رد کارش.
استاد محترم لطفا به آدرس ما سر بزنید.متشکرم .مداد رنگی ها.
جذاب نویسیه و هزار دردسر و خوب اومدن دوستان
http://aminfouladi.blogfa.com/comments/?blogid=aminfouladi&postid=403&timezone=12600