يه شماره مجله ی سپيد و سياه بود مال سال سی و دو. تو يه صفحه ش عکس دو تا پای خيلی خوش تراش بود. بعد زيرش نوشته بود آيا دوست داشتين اين پاها متعلّق به همسر شما بود؟ بعد استدلال کرده بود که آره اين عکس پاهای فلان بازيگر هاليووده و الان هزاران هزار مرد در سراسر دنيا عکس اين پا ها رو تو اتاقشون زدن و اينا پس شما خوشبختين که عکس پای زنتون همه جا نيس.
حالا يادم نيس اصن واسه چی اينا رو گفتم. چه ميدونم خلاصه در لفافه گفته بود خوشحال باشين که کسی با پر پاچه ی زنتون جق نميزنه.
پ.ن: مادرم ميگفت سپيد و سياه مجله ی روشنفکرا بود اون زمان.
دلم واسه اون مردا میسوزه که میزان تستوسترون خونشون با اندازه دامن زن‌ها بالا پایین میره.
می گم مطالب تین ایجریم دارین ما سر بزنیم یا...؟؟
برخی از حقوق متن‌های نوشته‌شده در این وبلاگ برای نویسنده محفوظ‌ند.
قالب این وبلاگ نیز توسط سایکو تهیه شده و حقوق مربوط به آن هم محفوظ است.
خواستم بگم ریدم تو محفوظیاتت
این هنر نزد تمام ملت ها هست! در این زمینه ملت های فخیمه به مراتب از ایرانیان هنرمندترند!؛
مستراح کلبه انه دیگه!؛
منظورم این مطلب بی سروته و بلااستفادست که معلوم نیست چی تو کله اته.
بیا آپ کن
وردار . شوخی شوخی کردی مارو
حیقت!
تو زندگیم تا الان از خوندن یه نوشته
انقد اذیت نشده بودم شانس کیری
عدل انگار این یکی فیوریت توه