خبر مریضی هیلاری کلینتون یه سناریویی رو تو ذهن من ساخته، که به نظرم بعید هم نیس اجراش.
حالا سناریوش:
من فک میکنم حزب دموکرات پذیرفته که هیلاری نمیتونه رقابت انتخاباتیو از ترامپ ببره. تو نظرسنجیها هم تا الان ترامپ - گیریم با اختلاف خیلی کم - تو خیلی از ایالتا از هیلاری کلینتون جلوئه. ضمن اینکه هیلاری انقدر خوشنام نیست که حتی رای همه ی دموکراتها رو هم داشته باشه. میشه انتظار داشت که در صورت ادامه ی رقابت هیلاری - ترامپ، آرای ممتنع و افرادی که رأی نمیدن، تعیین کننده بشه و ترامپ برنده شه.
حزب دموکرات تا جای ممکن هیلاری رو تو رقابت نگه میداره، و یه دفعه با مطرح کردن بیماری هیلاری کلینتون و کنار کشیدنش، برنی سندرز رو به عنوان جایگزین معرفی میکنه. با این کار نه تنها آرای خیلی از ممتنع ها رو (که اکثراً طرفدارای سندرز بودن و هیلاری رو فاقد وجاهت اخلاقی و سیاسی رئیس جمهوری میدونن) جلب میکنه، بلکه با درست کردن یه داستان سیندرلای سیاسی و با استفاده از عشق همیشگی عامه ی مردمشون به برنده شدن Underdog داستان تو لحظه ی آخر، مثل یه فیلم هالیوودی هپی اند بازی رو از ترامپ میبره.
سندرز از قضا کاراکترش با همون قهرمانِ تا لحظه ی آخر کتک خورده ی در نبرد با حریف نامدار و گردن کلفت جور درمیاد. دقیقاً یه چیزی مثل Cinderella Man که توش جیمی برداک سالخورده ی شریف و دوست داشتنی، تا لحظه ی آخر جلوی حریف جوون و سرحال و پولدارش کتک میخوره و یه دفعه به مبارزه برمیگرده و میلیمتری حریفشو شکست میده. سندرز با برپایی کمپین عجیبش و تکیه کردن به کمکهای مردمی، تو تقابل با هیلاری و ترامپ چهره ی خیلی شریف و مردمی ای تو ذهن جامعه ی امریکا درست کرده و میشه رو تمایل مردمشون به شریک شدن تو این داستان سیندرلا حساب کرد.
این بود انشای من.
پ.ن البرز من هم خواننده چندین ساله وبلاگت هستم ولی دلیل نمیشه نظرم رو نگم و به نوشته ای که از نظر من غلطه خرده نگیرم
پیشنهاد بدیم بره واسه اجرا
پ ن : دم شما گرم خیلی وقت بود منتظر بازگشت شکوهمندانه ات بودم