آخرین بار که اینجا واقعاً نوشتم شاید هفت سال پیش بود. این پستهای آخرو (که آخریشون سه سال پیش بود) کار ندارم. خیلی وقته واقعاً ننشستم اینجا برا خودم کسشر بگم. این روزا کلی حرف تو مغزمه که هیچ جایی واسه نوشتنشون ندارم. از این به بعد اینجا مینویسمشون.
نمیدونم اصلأ از کجا شروع کنم. فقط میدونم فرق کردم. عوض شدم. گیریم نه سر تا پا آدم دیگه‌ای شده باشم ولی فک کنم طبیعیه که منِ در آستانه‌ی چهل سالگی دیگه اون منِ بیست و شیش هفت ساله نباشه.
به هر حال... همینه که هست.
ما خواننده های خاموش منتظریم