من استعداد عجيبی دارم در نه تنها تحمّل کردن، بلکه گرم گرفتن و رفاقت با کسانی که ازشون متنفّرم. نه که حال نکنم ها، نه. دقيقاً متنفّرم! بودنشون حالمو بد ميکنه. گشتن باهاشون انگار از عمرم کم ميکنه. حرف زدنشون... بی سواديشون... سطحی بودن و نفهمی و پر مدّعا بودنشون... خود بزرگ بينی و مزخرف گفتنای کيريشون حالمو به هم ميزنه، ولی به گه ترين شکلی بازم با همیم.
اينجور وقتا از خودم بدم مياد.